Schilderswijksbadwater

Dagelijks blijft het een uitdaging om in de krachtwijk deel 8 van de Haagse Schilderswijk te willen blijven wonen. Na de aanslagen in Noorwegen voel ik me daartoe meer en meer gehouden.

Vooropgesteld, in deze tijd zijn bezuinigingen nodig en er moet opgetreden worden tegen overlast en criminaliteit. Echter, het gaat de door Haagse gemeenteraadsleden gemaakte bezuinigingskeuzes en de manier waarop deze worden uitgevoerd.

Zonder dat het totale bezuinigingseffect bij elkaar is opgeteld, heeft een meerderheid van de raad besloten de samenleving, die na de wederopbouw  is opgebouwd, versneld af te breken :

• Gesloten bibliotheken, kinderboerderijen, Haagse Hopjes en buurthuizen;
• Ontslagen vaste- en tijdelijke krachten, ID-ers en WIV-ers;
• In hun nakie gezet jeugd-, jongeren-, welzijn- en opbouwwerk, groenvoorziening, wijkbeheer, politie en thuiszorg;
• Vergrote schoolklassen, leerlingen zonder rugzakjes. 
• Zal ik nog even doorgaan?

Het cumulatief hiervan, met daarbij opgeteld de al bestaande krachtwijkuitdagingen en de bij de uitvoeringsorganisaties veroorzaakte chaos, heeft een verkrachtend effect.

Fors in munt en vrijheid wil een raadsmeerderheid er in de toekomst voor betalen.

Op, terug naar de jaren dertig van de vorige eeuw en de niet bestaande goede oude tijd van voor de laatste inval van onze buren. Sorry, vergelijken en kennis van de geschiedenis wordt niet toegestaan.

De vrijwillige, niet door professionals gesteunde, krachtwijker mag het zelf uitzoeken. Hangjongere en of burger, emigreer op tijd naar Noorwegen, als tenminste je huis nog verkoopbaar is.

Korte termijn denkende Raads- en Kamerleden mogen niet verbaasd kijken als er op zijn Engels met blackberries gereld wordt of dat er Parijse no go gebieden ontstaan. Hangjongeren zijn afgeschreven en hebben nu het etiketje criminele jeugdbende waartegen het offensief Operatie Mammoet is gestart. Na een politiesuccesje worden billboards in de straat geplaatst, met het gevolg dat huizenkopers een wijkje omlopen.

Sinds kort opereren jongerenwerkers in vliegende teams, maar hoe kan dan een extremistische eenling zonder achtergrondkennis van de (jonge) individuele burger worden herkend.

Wij willen ons grote VS-broertje met gevangeniscijfers verslaan. Zet de gevangenissen maar alvast open, plaats stapelbedden en schop de Belgen en burgers zonder identiteitsbewijs over de bewaakte grenzen.

Verheerlijkt wrijven enkele raads- en parlementsleden zich in hun handen en dromen over hun komende verkiezingsretoriek: ‘We hebben gelijk. Langer en harder straffen. Grondwet, wanneer heb je die nou nodig? Gooi de rechtsstaat in de gracht.’ Heet dat niet: ‘met voorbedachten rade’?

Gemeenteraad ga door met het 8zaam in de Zoutkeetsingel weggooien van het badwater met Schilderswijksjeugd. Dat heet vooruitgaan.

P.S. Voorlopig verhuis ik nog niet naar Helsingør of Oslo.

Gepubliceerd op Konfrontatie.nl 2011.09.06

Wurgende boa’s

Nana, mijn jachthond wil uitgelaten worden.
Een ontspannende wandeling kan ik bij al die stadsstress wel gebruiken, maar heb ik wel bij me …

1.            Identiteitsbewijs?

2.            Huissleutels?

3.            Mobiel om zo nodig 0900-8844 of 112 te bellen?

4.            Opruimingsmiddelen?

5.            Tuindeur niet vergeten dicht te doen (binnensluipingsgevaar).

6.            Portemonnee met bankpasje bij boodschappen doen (anders thuislaten!).

7.            Ov-chipkaart bij reizen. Opletten! Opgeladen? Foutloos in- en uitchecken.

Waar heb ik het ook al weer allemaal neergelegd? Ik raak de tel kwijt. Vergeet ik niets? Er bestaat een groot risico een boa tegen te komen.

Nee, ik bedoel niet de in de gracht zwemmende wurgslang omsingelt door ruim twintig man/vrouw politie. Deze door een voorbijganger en mij gevangen boa, waarvan de politie de media-eer opstreek, bleek een python te zijn. Foutje.

Al kun je deze wurgslangen vergelijken met die andere boa’s of wel buitengewoon opsporingsambtenaren. Die boa’s kunnen je ook wurgen als je je identiteitsbewijs niet bij je hebt, je vervoersbewijs niet klopt of een ander ernstig delict begaat. Ze houden van het platleggen van het OV en stralen uit dat jij maar moet bewijzen dat je niets strafbaars hebt gedaan.

Enkele weken geleden was ik getuige hoe een zwaar gebouwde HTM-boa in burger met zijn onderarm een heel wat lichter gebouwde man met een kleurtje tegen de keel drukte zodanig dat het tramraam uit zijn sponning sprong. Dit gebeurde in het bijzijn van zijn, van hem door boa’s gescheiden, kinderen. Ik voel hun hartjes nog bonken.

Een andere soort wurgslang kan je opwachten of besluipen en heeft ook geen empathie. Deze, met te hoge snelheid, tegen het eenrichtingsverkeer inrijdende, stalkende boa’s zijn uit op bezitters van poepende honden. Daarbij gaan zij ervan uit dat het baasje geen opruimingsmiddelen bij zich heeft, de hondenfecaliën niet opruimt en liefst zonder identificatiebewijs, want dat smaakt beter. Ze houden van provoceren totdat je een onvertogen woord gebruikt en dat woord is niet de-escaleren. Dit soort boa’s hebben bij mij pech. Ik ruim op en train me in juist woordgebruik. Bang ben ik voor de OV-Boa, want goed in- en uitchecken lukt me niet altijd. Daar is al aardig wat op verdiend.

Jammer dat het rapport ‘menselijke mogelijkheden van bij dieren ingeplante chips’ nog op zich laat wachten. Na menselijke invoering hoef ik niet meer naar mijn identificatiebewijs te zoeken en niet bang te zijn dat het in- en uitchecken fout gaat. Boa’s kunnen wellicht als tussenoplossing op afstand hondenchips scannen. Of breng ik deze boa’s en AIVD op een idee? Mijn verwachting is, dat het pas ingevoerd gaat worden als de OV-chipkaart eindelijk goed functioneert.

Dit heet vooruitgang.

Noren verliezen onschuld

Het inspirerende Noorwegen, zoals ik dat ken, is niet meer.

Vrijdagmiddag belt de BNR-nieuwsradioredactie en hoor ik dat er zojuist in hartje Oslo een bomaanslag op de Noorse regeringsgebouwen heeft plaatsgevonden. Later volgt het bericht dat een schutter slachtoffers maakt in het sociaaldemocratisch jongerenkamp op het eiland Utøya. Zaterdagmorgen is het nieuws nog rauwer: meer dan tachtig doden. Een getal wat verder op zal lopen.

De Nederlandse nieuwsrubrieken reageren er komkommertijderig op, waardoor de nieuwshonger bij proportionele herhalingen over een mogelijk terroristische aanslag blijft. De verdachte blijkt een blonde Noor te zijn. Waarom? Vele vragen zullen langzaam of niet beantwoord worden.

Een maand geleden loop ik, inspiratie opdoend, nog in het centrum van het multiculturele Oslo en voel ik het grote verschil met mijn Den Haag. Zelfs merk ik verschil ten opzichte van Stockholm en het mij vertrouwde Kopenhagen. Met mijn reisgenoot mij bekende en onbekende musea bezoekend, zoals het Fram museum, het Verzetsmuseum en het Nobel Vredes Centrum, verdiep ik me in het leven van Fridtjof Nansen en zijn medewerker Vidkun Quisling, de latere Noorse Nationaalsocialistische leider. Wandelend, discussiërend probeer ik de situatie in Nederland van een afstand te bekijken en vraag me af waarom we in Den Haag c.q. Nederland alsmaar hufteriger worden.

Een maand voor mijn bezoek aan Oslo kampeer ik op het eiland Texel. Ook daar voelt het al zo anders. OV-terugreizend naar Den Haag dwingt me vertrouwd te raken aan de hufterigheid met als klapper de HTM-service.

Wachtend op de tram in Oslo Centrum, die elke 5 minuten komt, raak ik in gesprek met een Noorse over het verschil in mentaliteit. Toch maakt zij zich zorgen over de ontwikkelingen in Noorwegen en vraagt naar de situatie in Nederland. De meeste Noren - van links tot rechts - vinden dat repressie en controle, zoals in en door Den Haag, geen oplossing zijn voor de sociaalmaatschappelijke problemen waar we voor staan.

De Noorse verdachte schrijft in een manifest 'een Europese Verklaring van Onafhankelijkheid' ook over Nederland, de Wilders film Fitna en over de moord op Pim Fortuyn en Theo van Gogh. Hij refereert aan Quisling en wil dat de Nobelprijs voor de Vrede wordt uitgereikt aan Ayaan Hirsi Ali.

Stof genoeg die meer Nederlanders aan het denken zou moeten zetten.

Direct in zijn eerste reactie benadrukt Noorse premier Jens Stoltenberg dat zijn land een open samenleving zal blijven. De toekomst zal leren of het de Noren dit gaat lukken.

Ik leef met de Noren, mijn vrienden en kennissen, mee en wens hun sterkte. Mijn volgende bezoeken aan Noorwegen zullen anders zijn.

2012 Noorwegen, Oslo

Nansenpaspoort, Stadhuis, Oslo 9 juni 2011.